Geschichten und Märchen

Lassen Sie sich von meinen Geschichten und Märchen verzaubern.

Auf Wunsch stelle ich Ihnen gerne ein Angebot zusammen.

Ich erzähle frei in Mundart:

(Bärndütsch) sowie Hochdeutsch für Kinder und Erwachsene.

 

 

 

 

D Muschle vom Überfluss

Nid immer hets ir Nordsee si viu Fisch gha wi itz.
Es het da mau e Zyt gää, da hets ke einzige Fisch me im Waser gha. D'Fischer hei aues usgfischet.
Ja u itz, was hätte si o söue mache? Ar Küschte hei doch aui vom Fischfang gläbt.
Zum guete Glück het zu säbere Zyt e junge starche Fischer gläbt.

Hans heisst er. Blaui Ouge het er, so töiff wi ds Meer u sini Haar lüchte wi goudigs Stroh. Doch z' Wichtigschte, i sire Bruscht schlat es guets Härz! Dr'Hans cha nid zueluege, wies de Lüt schlächt geit u d'Ching müesse hungere. U so macht sech dä Bursch eines Tages uf e Wäg zum eutischte u gschitschte Fischer.

Dä Fischer isch wyt umecho u het drum o viu gwüsst. Dr'Hans trifft nä bi sire Hütte am sünnele u fragt ne: "Säg mer, Vater: Was mues i mache, das es wieder Fisch git?"
"Da chasch du nume weinig mache, mi Sohn!

Hie chönnti einzig d'Meereskönigin häufe.

Si elei herrscht über Meerestier u chönnti üs Fisch im Überfluss schicke".
"Ja, u wie fingeni di Meereskönigin?"
"Es isch schwär zu re z'cho. Du muesch rächt muetig sy, we se wosch finge. Dür Stürm u Wäue muesch du ruedere bis i d'Mitti vom Meer. Dört chasch de nachere rüefe.
We dir aber dis Härz o nume für e Ougeblick fat afa zittere, wird si dis Rüefe nid ghöre, ja si wird di sogar la ertrinke. Drum überleg dr's guet, bevor di uf e Wäg machsch!"
"I ha nüt z'verlüüre", seit dr Hans mit feschter Stimm. Er dankt em Aute für si Rat u louft ungedudig zu sim Boot. Er stossts iz Meer, gumpet ine, packt d'Rueder u tribt sis Boot vora. Er ruederet u ruederet undermüedlech. D'Wäue türme sech immer höcher vor ihm uf. Si schlöidere ds Boot wi nes Zundhouzschachteli umenang, u ziehs töif abe i Meeresgrund. Doch am Hans sis Härz schlat ganz ruhig! Er het ke Angscht u het di beide Rueder fescht ir Hang. Er gspürt weder Müedigkeit no Hunger no Durscht, Hitz oder Cheuti. U so ruederet er e ganze Tag u ne ganzi Nacht. Gly mau einisch wärde d'Wäue ruehiger. Si wärde chlyner ugäge Morge verschwinde si de ganz. Ds Wasser ligt ruehig wi ne Teich u dadra merkt der Hans, dass er ir Mitti vom Meer aachoo isch.
Er zieht di beide Rueder ine, lähnt übers Boot u rüeft mit luter Stimm iz Wasser ine:
"Chum use, Meereskönigin, i bis, dr' Hans, dr Fischer!"
Di spieguglatti Oberflächi fat sech langsam afa chrüsele u usem Wasser toucht e wunderschöni Frou mit ere Chrone.

"Du bisch muetig u unerschrocke, Hans, u i bi bereit, dir jede Wunsch z'erfülle", seit d'Meereskönigin.
Dr Hans macht e töifi Verböigig u seit: "i ha nume ei einzige Wunsch: schick Fisch i üses Meer! Es git ke einzige Fisch me z'fah u d'Mönsche ar Küschte müesse hungere".

"Das isch di einzig Wunsch"? "Ja!" "Dä isch liecht z'erfüue. Wart einisch!"
U d'Meereskönigin verschwindet ir Töifi. Churzi Zyt später toucht si wieder uf. I irer Hand schimmeret e grossi wissi Muschle. D'Königin git se am Hans u seit:" Das isch d'Muschle vom Überfluss. Wo si isch, dahäre chöme o d'Fisch. Du bruchsch se nume i dis Netz z'lege, de fasch du aui Fisch im Meer uf einisch. Das cha aber nume drümau passiere, wüu es isch nume drümau erloubt, d'Muschle usem Wasser z'zieh. D's dritte Mau vergheit si dr i tuusig Stück."
"I danke dir!" rüeft dr Hans.
"De auso glücklechi Heifahrt u riche Fang"! rüeft ihm d'Meereskönigin no nache, bevor si i dä Wäue versinkt.
Dr' jung Fischer bestuunt di wissi Muschle, legt se vorsichtig uf e Bode vo sym Boot u ruederet dr' Heimatküschte zu.
Während em ruedere gseht er, dass ganzi Fischschwärm häreströme u em Boot nacheschwümme. "AHA", dänkt er sech! "Itz chönnt i se uf einisch faa, se verchoufe u derbij dr richscht Maa vor Wäut wärde. Doch das chönnt i nume zwöimau mache. Ds dritte Mau würd d'Muschle vergheie. Ds Meer würdi vo Nöiem wieder ohni Fische si u d'Mönsche müesste hungere. Wi söu is nume am Beschte mache"?
Doch er überlegt nid lang. Je nöcher das er a d'Küschte chunnt, deschto entschlossener wird er: "d'Muschle vom Überfluss darf nüme us em Wasser a'Luft, dermit si nid vergheit u mir d'Fisch für immer verlüüre. Si muess i üsem Meer bliebe u se zu üs locke".
Churz vor em Strand lat dr'Hans d'Rueder la sinke, nimmt di wissi Muschle i d'Hand u lat se iz Wasser la gleite. D'Wäue schliesse sech über ihre u gly versinkt ihre Perlmueterglanz i dr dunkle Töifi vom Meer.
Dr' Hans süfzget erliechteret u grifft vo Nöiem nach de Rueder.

Schnäu tribt er sis Boot az Ufer. Er wot de Mönsche e fröhlechi Botschaft bringe.
Sithär gits ir Nordsee immer gnue Fisch.........

 

Deutsche Sage
Bearbeitung und Übersetzung: Christa Ambühl Cortébert